Aile içerisinde atlan yanl admlarn, hatal kararlarn her zaman skntlar yaratt ortadadr. Okuduumuz öyküdeki ailede de böylesine büyük sorunlar vard. Böyle bir ortamda yetien çocuklar asla salkl büyüyemezler. Aile içerisinde hayat hep gergin ve sevgisiz sürüp gitmektedir. Tabii en çok ac çeken, alatlan kadn Hanna=dr. Ama bu kadnn yüreinde herhangi bir aclk, öfke, nefret ya da isyan görmüyoruz. Rab=bi suçlamyor. Neden ben Rab, demiyor. Alyor, yüreinin yaral olduunu söylüyor, ama Rab=be güvenmeyi, her yl ilo=ya gelip tapnakta (çadrda) Rab=be kurban sunmay ihmal etmiyor.

Bazen bizim hatalarmzdan, yanl attmz admlardan kaynaklanmayan ve hayatmzda oluan ya da bamza gelen birçok skntnn, derdin, sorunun, kazann nedenlerini bilmiyoruz. Bunlara neden, niye diye isyanla yaklamamzn hiçbir yarar yoktur. Ama bunlarn geçici olduklarn, Rab bu sorunlar bizim iyiliimiz için kullanabileceini düünürsek, bu bize yardm eder.”My Hidden Paragraph Here