Ağıtlar kitabı, Yeremya’nın peygamberliğinin ardından normal ve doğal bir şekilde gelir. Bu küçük kitapta, onun iç yaşamı açık bir şekilde önümüze serilmektedir. Bunlar Yeremya’nın ağıtlarıdır. Bir yorumcu ‘Dünyada Yeremya’nın ağıtları gibi başka bir şey yoktur’ demiştir. ‘Her çağda, her ülkede bol bol üzüntü ve acı olmuştur ama üzüntü dolu bir yüreği olan böylesi bir vaiz ve peygamber, yazar bir daha asla doğmamıştır!’ Peygamber Rab’bin bir yargı haberini iletiyor, ama bu haber onun yüreğine büyük bir üzüntü veriyor; bu sert habere dayanamıyor ve gözyaşı döküyor.

Yeremya’nın Ağıtları kitabı, beş bölümden oluşmuştur ve her bölüm bir ağıttır. Bu ağıtlar anlatılamayacak kadar üzüntü doludur. Bunlarda, Yeremya’yı ağlayarak Yeruşalim’e bakarken görüyoruz. Bu kitap göz yaşları ve üzüntüyle doludur. Bir acı şarkısı, bir üzüntü şiiridir ve merhamet sözleriyle doludur. Bu kırılan bir kalbin ilahisi, bir üzüntü mezmuru, bir üzüntü senfonisi, bir kalburdan geçme öyküsüdür. Yeremya’nın Ağıtları, Kutsal Kitap’ın ağlama duvarıdır, diyebiliriz.My Hidden Paragraph Here

Ağıtlar kitabı, İ.Ö. 586’da kral Nebukadnessar tarafından yıkılan Yeruşalim konusu ile ilgili beş ayrı ağıttan oluşur.

Siyon kentinin viraneye dönüşmesi öylesine canlı bir şekilde anlatılır ki, bu kitabın da Yeruşalim kentinin yıkılmasından kısa bir süre sonra yazıldığını gösteriyor (İ.Ö. yaklaşık 586 ya da 585). Bu tarihlerde Yeremya henüz Mısır’a gitmemiştir.

Yeruşalim’in düşüşü, korkunç bir acı ve sıkıntı dönemiydi. Ağıtlar Kitabı’nın yazılmasının nedeni işte bu felaketti. Bu kitap, Yeremya’nın ön bildirilerine bir tür ek olarak görülebilir. Peygamberin Yeruşalim’in ve tapınağın yıkımından dolayı duyduğu derin üzüntüyü ifade eder. Ön bildirilerinin yerine geldiğini görerek mutlu olmak yerine Yeremya, halkının çektiği sıkıntılar nedeniyle acı acı ağlar.My Hidden Paragraph Here

“Anatot,” Yeremya’nın doğup büyüdüğü yerdi. Yeruşalim’in kuzeyinde, şehirden birkaç kilometre uzaklıktaydı.

Burada Yeremya’nın babası Hilkiya’dan söz edilmektedir. Hilkiya, kral Yoşiya’nın hükümranlığı sırasında Yasa kitabını bulan baş kahindi. Yoşiya zamanındaki uyanışı kıvılcımlandıran şey, Rab’bin Musa’ya verilen Yasası’nın, yani Tanrı Sözü’nün ortaya çıkarılıp okunması ve bu Söze uyulmasıydı. Uyanışları gerçekleştiren insanlar değil, Tanrı Sözü’dür. Onları gerçekleştiren hiçbir zaman bir insan değil, Kutsal Kitap’tır. Kilisede gerçekleşen her uyanışın sorumlusu Tanrı Sözü’dür. Tanrı’nın insanları kullandığı doğrudur ama uyanışı getiren Tanrı Sözü’dür. (Bu uyanış ve etkileri, 2. Krallar 22 ve 2. Tarihler 34’te bkz.).

Tanrı bizim yüreklerimizde, yaşamlarımızda da bir uyanış sağlamak istiyor. Nasıl mı? Sözü aracılığıyla. Bu nedenle değerli okuyucumuz, Tanrı Sözü’nü sürekli olarak okumalı ve onun üzerinde düşünmelisiniz. Elinizde Kutsal Kitap yoksa, adresimizden ısmarlayabilirsiniz.My Hidden Paragraph Here

Yeremya peygamber büyük bir Tanrı adamıydı. Ona gerçekten de ‘Tanrı’nın ağlayan peygamberi’ demek yerindedir. Çünkü Tanrı, böylesine yufka yürekli biri olan Yeremya’yı katı bir yargı mesajı vermek üzere seçti. Yeremya peygamberin ilettiği haber, onun kendi yüreğine ağır geliyordu.

Yeremya hizmetine Yeşaya’dan yüz yıl kadar sonra, kral Yoşiya’nın hükümranlığı sırasında başlamıştı. Hem o, hem Yoşiya gençtiler ve belli ki arkadaştılar. Yahuda’daki son ruhsal uyanışı yöneten Yoşiya’ydı. Bu uyanışta Rab birçok kişinin kalbine dokunmuştu ama bir bütün olarak genelde yüzeysel bir hareket olduğunu kanıtlamıştı. Yoşiya, katılmaması gerekenbir savaşa katılıp bu savaşta öldürüldü. Yeremya da ona bir ağıt yaktı.

Yeremya, bu halkın günahlarından dolayı Babil’de sürgün olarak yetmiş yıl kalacaklarını önceden bildirdi. Ayrıca, sürgünün karanlığının ötesindeki ışığı da gördü.

Bu gün de Tanrı’dan uzaklaşmanın yargı, O’na gelmenin, Rab’de yaşamanın esenlik ve barış getirdiğini bilmeliyiz.My Hidden Paragraph Here

Yeremya peygamber görevine, İsrail krallığının Asurlular tarafından ortadan kaldırılmasından sonra başladı. Yeremya 40 yıl peygamberlik etti. Süleyman peygamberin ölümünden sonra İsrail, Yahuda ve İsrail krallığı adıyla ikiye bölündü. İsrail krallığı İ.Ö.720 dolaylarında Asurlular tarafından ortadan kaldırıldı. İ.Ö.587 yılında ise Yeruşalim kuşatıldı, yakılıp yıkıldı, insanları da Babil’e sürgüne götürüldü. Yeremya da Yahudilerle birlikte Mısır’a gitti ve yaşamının sonuna kadar orada kaldı ve Mısır’da öldü.

Yeremya, halkının günahları nedeniyle tutsak edilip Babil’e götürüleceklerini, 70 yıl orada sürgün hayatı yaşayacaklarını bildirdi. Bu nedenle de halkın Babillilere karşı gelmemelerini söylemesi, ona hain damgasını vurdu. Ama Yeremya’nın ettiği peygamberlik harfiyen yerine geldi.

Babil tutsaklığını önceden bildiren Yeremya aynı zamanda yetmiş yılın sonunda bu imparatorluğun yıkılacağını ve Yahudiler’in ülkelerine geri döneceklerini de önceden görmüştü.My Hidden Paragraph Here