Küçüklüğümüzden beri hep “Karınca ve çekirge” hikayesini duyduk. Karıncanın çalışkanlığı, çekirgenin de tembelliği dile getirilerek tembel, miskin – yani uyuşuk – kişilere gönderme yapılır. Süleyman da “Ey tembel kişi, git, karıncalara bak, onların yaşamından bilgelik öğren”, der. Karıncalar yazın erzaklarını biriktirirler, yiyeceklerini toplarlar biçim mevsiminde! Bilgece davranarak gelecek için hazırlık yaparlar.

Bizler de hazırlık yapmalıyız. Ama buradaki fark, karıncalar bu dünya için, bizler ise göklere yatırım yapmalıyız! Yani bilge insanlar, iman edenler hazinelerini yeryüzünde değil, gökyüzünde biriktirirler. Ne yazık ki biz insanlar daha çok günü yaşayan, geçmişiyle de övünen varlıklarız. Vay be! Eskiden neydim ben! Sen beni 15-20 yıl önce görecektin! Dostum, geçmişten ders almak önemlidir, ama geçmişte kalarak yaşayamayız. Ya da geçmişe takılarak geleceğe yönelik doğru, sağlıklı adımlar atamayız. Yüzümüz ileriye dönük, Rabbimize yönelik olmalı. Karıncaların gelecek konusundaki bu yaklaşım biçimi bizler için bir örnek olsun.”My Hidden Paragraph Here