Yüreimizde, varlmzda olup bitenleri bizler doru dürüst bilmiyoruz; çünkü yüreimiz kötü ve bulanktr. Ama Tanr bizim yüreimizi iyi bilir. Çevremizdeki insanlar bizim hakkmzda birçok eyler söylediklerini duyarz. Ama yüreimizden geçen frtnalar insanlar o kadar da bilmezler. Eer dürüst olup kendi kendimizle yüzleirsek içimizin frtnalarla dolu olduunu görürüz. Bizler doutan bu yana Tanr=ya kar ayaklanan, direnen, inat eden bir yüree sahibiz. Sevmemiz gerekirken, sevmiyoruz; merhamet göstermemiz gerekirken, insafsz, gaddar oluyoruz. nsanlarla bar içinde yaamay hiçbir zaman doru dürüst beceremedik ve beceremeyeceiz de! Bu nedenle Tanr=nn yardmna, merhametine ve inayetine ihtiyacmz vardr. Tanr da bize zaten inayeti araclyla kurtulu elini uzatmtr. Biz o ele sarldmzda ruhsal alanda yeniden doarz, yani Tanr=dan doarz. Bunu yaptmzda Tanr=nn Kutsal Ruhu yüreimize gelir ve Kutsal Ruhun gücüyle o sevgi, bar ve esenlik ilkesinde yürüyebiliriz.”My Hidden Paragraph Here