Tanr sevgidir ve O, bizleri esiz bir sevgiyle seviyor. Bu sevgiyi anlayan, bu sevginin içinde olan kimse Tanr=nn yaratt dier insanlar ayrm gözetmeden sevmeye balar. Çünkü her insan Tanr yaratt ve her insan Tanr için deerlidir.

Elbette ki, her insann zayf yönleri, çeitli konularda sorunlar vardr. Günah yüzünden insanolu hakszla uram, sevgisiz kalm, kendisine kötülük edilmi ve yaam çöle dönütürülmütür. Bu nedenle de insan yürekten sevemiyor. Eer çölde birine su vermek istiyorsanz, suyunuz olmaldr. Eer sizde su yoksa kimseye su veremezsiniz. sa Mesih bir keresinde öyle dedi: ABir kimse susamsa bana gelsin ve içsin… Bana iman edenin içinden diri su rmaklar akacaktr@ (Yuhanna 7: 37–38).”My Hidden Paragraph Here